Tι Μπολκενστάιν,τι Φρανκεστάιν...''Η περιβόητη οδηγία''

O Ολλανδός Επίτροπος εσωτερικής αγοράς, Φριτς Μπόλκενσταϊν υπήρξε «φοβερός» πολέμιος της προοπτικής ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. ενώ προκαλούσε αίσθηση για τις περίφημες ρήσεις του περί «ισλαμοποίησης της Ευρώπης». Ωστόσο, στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κέρδισε «επάξια» μια θέση...με την οδηγία του για την ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών...που δίχασε την Ευρώπη και έμεινε γνωστή ως «Φράνκεσταιν». Η πρότασή του ωστόσο οδήγησε στη συντριπτική απόρριψη του ευρωσυντάγματος από Γάλλους και Ολλανδούς...υπό τον φόβο του «Πολωνού υδραυλικού»*...Η πρόταση του υιοθετήθηκε από την Κομισιόν τον Ιανουάριο του 2004. Στη συνέχεια έπρεπε να επικυρωθεί από το Συμβούλιο Υπουργών και το Ευρωκοινοβούλιο. Υπό την πίεση της Γαλλίας, του Βελγίου, της Σουηδίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας, του Λουξεμβούργου και της Δανίας αλλά και με την σιωπηρή στήριξη της Βρετανίας, η εαρινή σύνοδος κορυφής του Μαρτίου επέλεξε να αναθεωρήσει την πρόταση οδηγίας «Φρανκενστάιν» και έδωσε ένα προσωρινό τέλος στη διαμάχη…-Η πρόταση-πριν την τροποποίησή της - αφορούσε το 50% όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων της Ε.Ε. και πάνω από το 70% του ΑΕΠ και της απασχόλησης στην Ε.Ε. αλλά η εφαρμογή της θα δημιουργούσε μεγάλα και πολύπλοκα νομικά και διοικητικά προβλήματα στην εφαρμογή της. Για την κατάργηση των εμποδίων στην ελεύθερη εγκατάσταση των παροχών υπηρεσιών η πρόταση προέβλεπε για παράδειγμα, να δημιουργηθούν κέντρα εξυπηρέτησης. Παράδειγμα: Εάν ένας γερμανός δικηγόρος ήθελε να προσφέρει υπηρεσίες στην Ελλάδα, έπρεπε σε μία μόνο επίσκεψη και σε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο να παραλάβει από ένα κέντρο όλα τα δικαιολογητικά που χρειάζονταν. Αυτό σήμαινε ότι τα κέντρα έπρεπε να βρίσκονται «on-line» όχι μόνο με τις υπηρεσίες των ελληνικών υπουργείων αλλά και της Γερμανίας και φυσικά των είκοσι τεσσάρων άλλων χωρών. -Ο ορισμός της έννοιας «υπηρεσίες» ήταν γενικόλογος. Η οδηγία, γενικεύοντας, ομαδοποιoούσε τις παρεχόμενες υπηρεσίες σε δύο κατηγορίες, τις γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος και τις γενικού ενδιαφέροντος (δημόσιες, δωρεάν κ.λπ.). -Παροχή υπηρεσιών υγείας (δημόσιων και ιδιωτικών). Στα «κοινωνικά κράτη», όπως το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ολλανδία, η υγεία ρυθμίζεται ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως «υπηρεσία». Με την εφαρμογή της οδηγίας, η «υγεία» γινόταν εμπορεύσιμο αγαθό. -Η περίφημη αρχή της χώρας προέλευσης. Επρόκειτο για το πιο αμφιλεγόμενο θέμα, δηλαδή την παροχή υπηρεσιών με βάση το θεσμικό πλαίσιο της χώρας προέλευσης του παρόχου και όχι της χώρας στην οποία θα παρέχονταν οι υπηρεσίες. Για παράδειγμα, μια εταιρεία υδραυλικών από την Πολωνία, μπορούσε να ιδρύσει θυγατρική στη Γαλλία, η οποία θα λειτουργούσε με βάση τη νομοθεσία της Πολωνίας. Αυτό πρακτικά σήμαινε μικρότερο μισθό για τον εργαζόμενο, διαφορετική ή καθόλου ασφάλιση αλλά και πιθανώς κακή παροχή υπηρεσιών. Η ελεύθερη διακίνηση ατόμων, αγαθών, κεφαλαίων και υπηρεσιών είναι βασική αρχή της λειτουργίας της Ε.Ε. Ο Φριτς Μπόλκεσταϊν θέλησε να δώσει λύση στο τέταρτο κεφάλαιο, χωρίς όμως να υπολογίσει τα προβλήματα που αυτή συνεπάγεται: δυσκολίες προσαρμογής, διεύρυνση κοινωνικών ανισοτήτων, αυτό που λέγεται αλλιώς κοινωνικό «dumping» *Είχε γίνει σύμβολο της γαλλικής εκστρατείας του «όχι» κατά του Συντάγματος της Ευρώπης. Πρόκειται για τη φωτογραφία του «Πολωνού υδραυλικού», που είχε συνδεθεί με την κοινοτική οδηγία Μπόλκενσταϊν. «Φρανκενστάιν» για τους οπαδούς του «όχι», που υποστήριξαν ότι με την οδηγία για την ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών οι εργαζόμενοι με χαμηλές αποδοχές της κοινοτικής ανατολικής Ευρώπης, όπως οι Πολωνοί υδραυλικοί, θα μπορούσαν να «εισβάλουν» στη Γαλλία και θα μείνουν άνεργοι οι Γάλλοι υδραυλικοί..