ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΡΕΘΥΜΝΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
Δυστυχώς το έργο που διαδραματίστηκε τις προηγούμενες μέρες στο νομό μας το έχουμε ξαναδεί. Κάθε χρόνο , δεκαετίες τώρα , χιλιάδες στρέμματα στο νότο του Ρεθύμνου, ιδιαίτερα στο Δήμο Αγίου Βασιλείου , παραδίνονται στις φλόγες με δραματικές επιπτώσεις για το φυσικό περιβάλλον , για τις αγροτικές καλλιέργειες και τη κτηνοτροφία , ακόμα και για την ίδια τη δυνατότητα επιβίωσης των κατοίκων αυτών των περιοχών.
Φέτος η καταστροφή πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις. Απειλήθηκαν ολόκληρα χωριά , χάθηκε πολύτιμο φυσικό κεφάλαιο , έγιναν κάρβουνο χιλιάδες ελαιόδεντρα και μόνο χάρις στις υπεράνθρωπες προσπάθειες και την αυτοθυσία των πυροσβεστών και των κατοίκων της περιοχής δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές.
Προφανώς υπάρχει πρόσφορο έδαφος γι’ αυτό το «καθ’ έξιν» περιβαλλοντικό, οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα. Η γεωμορφολογία , το ξηροθερμικό κλίμα και το αιολικό δυναμικό της περιοχής αποτελούν «εύφλεκτη ύλη» .
Πάντα όμως υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγων , είτε με τη μορφή της εγκληματικής αμέλειας και της ακραίας «κοινωνικής αναισθησίας» , είτε με τη μορφή του εμπρησμού από πρόθεση, όπως όλα δείχνουν στην περίπτωση της πρόσφατης πυρκαγιάς. Οφείλουμε να προβληματιστούμε για το ποια συμφέροντα μπορεί να εξυπηρετεί η επανάληψη του ίδιου καταστροφικού σεναρίου , ειδικά σ’ αυτή την περιοχή. Υπάρχει ή όχι , για παράδειγμα , θέμα με τη σταδιακή υποβάθμιση και εγκατάλειψη της γεωργικής γης και την πιθανότητα εξαγοράς μεγάλων εκτάσεων σε τιμή ευκαιρίας για τουριστική εκμετάλλευση ;
Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει : Πόσο αναπόφευκτο είναι αυτό το φαινόμενο ; Είναι μια φυσική καταστροφή που πρέπει να συνηθίσουμε και να αποδεχθούμε μοιρολατρικά ; Είναι μη αποτρέψιμες οι πυρκαγιές στη χώρα μας , που στα τελευταία 25 χρόνια έχουν κατακάψει το 10,3% της συνολικής της επιφάνειας ; Ή μήπως υπάρχουν πολιτικές αιτίες για την ετήσια έξαρση και την αναποτελεσματική αντιμετώπιση τους ;
Μπορούμε να αγνοήσουμε τους «δασοκτόνους» νόμους που εξακολουθούν να οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών-καταπατητών και τους οποίους ψήφισαν συναινετικά τα κόμματα εξουσίας εξυπηρετώντας μεγάλα αλλά και μικρά ιδιωτικά συμφέροντα ; Μπορούμε να αποσιωπήσουμε τα εγκληματικά λάθη στον τρόπο που επέλεξε η Πολιτεία να οργανώσει την αντιμετώπιση των πυρκαγιών , διαχωρίζοντας με το ν. 2612/1998 την πρόληψη από την καταστολή , αγνοώντας το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για τη σύσταση Ενιαίου Φορέα Δασοπροστασίας ;
Μπορούμε να παραβλέψουμε την καταλυτική σημασία των διαχρονικών ελλείψεων σε ανθρώπινο δυναμικό και σε σωστικά μέσα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας ; Και το πιο σημαντικό, μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στη δραματική επιδείνωση της κατάστασης που προκαλεί και σ’ αυτόν τον τομέα το Μνημόνιο της διάλυσης του Κοινωνικού Κράτους και της εκποίησης του φυσικού περιβάλλοντος και της δημόσιας περιουσίας ;
Παρά τις συσκέψεις των εμπλεκομένων φορέων , παρά τις ετήσιες- αλλά «κατόπιν εορτής»- κυβερνητικές εξαγγελίες για μέτρα πρόληψης των πυρκαγιών και για ενίσχυση των πυροσβεστικών δυνάμεων , οι φωτιές συνεχίζουν κάθε χρόνο το καταστροφικό τους έργο σε πολλές περιοχές της χώρας, μεταξύ των οποίων «τιμητική» θέση κατέχει ο νότος του Νομού μας.
Με δεδομένη την επικινδυνότητα της περιοχής , δεν θα μπορούσε να έχει γίνει τόσο χρόνια ένας πιο αποτελεσματικός προληπτικός σχεδιασμός σε τοπικό επίπεδο , δεν θα μπορούσαν να είχαν αξιοποιηθεί τα 3 προηγούμενα ΚΠΣ , δεν θα έπρεπε να έχει εκπονηθεί έγκαιρα αυτή η μελέτη αντιπυρικής προστασίας για την οποία γίνεται λόγος σήμερα ;
Οι διαχρονικές λοιπόν πολιτικές ευθύνες της Πολιτείας αλλά και των τοπικών εξουσιών για τις πυρκαγιές στο νότιο Ρέθυμνο είναι δεδομένες.
Οι κάτοικοι των περιοχών που έχουν πληγεί είναι δικαίως απογοητευμένοι, αγανακτισμένοι και κυρίως δύσπιστοι. Από παχειά λόγια έχουν χορτάσει.
Βλέπουν κάθε χρόνο να γίνονται στάχτη οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής , να απαξιώνεται η περιουσία τους , να μην αποζημιώνονται ούτε στο ελάχιστο για τις ζημιές (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη φωτιά στη Δρύμισκο το 2008) και το πιο λυπηρό, παρατηρούν με απόγνωση να εγκαταλείπουν μαζικά οι νέοι άνθρωποι την περιοχή .
Τι μας μένει λοιπόν να κάνουμε ; Να καταγγέλλουμε απλώς την κυβερνητική ολιγωρία και την ανεπάρκεια του Κράτους ; Να περιμένουμε κάθε χρόνο να τελειώσει το καλοκαίρι «ικετεύοντας» την εύνοια του Αιόλου ; Να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι για την «κατόπιν ενεργειών» του εκάστοτε κυβερνητικού βουλευτή Ρεθύμνου εξασφάλιση της αυτονόητης αποστολής εναέριων και επίγειων μέσων πυρόσβεσης ;
Εμείς πιστεύουμε ότι , με δεδομένη την ολιγωρία και υποτίμηση από το πελατειακό πολιτικό σύστημα της ανάγκης πυροπροστασίας γιατί πολύ απλά αυτή η υπόθεση δεν «αποδίδει» άμεσα εκλογικό όφελος , οφείλουμε :
1. να διεκδικήσουμε συλλογικά και μαχητικά - κόντρα στις περικοπές προσωπικού και πόρων που προβλέπει το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο - μια ριζικά διαφορετική στρατηγική πρόληψης και καταστολής , ένα Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης κινδύνου Πυρκαγιών προσαρμοσμένο στις τοπικές μας ιδιαιτερότητες
2. να απαιτήσουμε την έγκαιρη και πλήρη αποζημίωση των «πυρόπληκτων» κατοίκων , καθώς και συμπληρωματικά μέτρα οικονομικής ενίσχυσης τους
3. να οργανώσουμε όλοι μαζί – πολίτες, συλλογικότητες , οικολογικές οργανώσεις, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Πυροσβεστική Υπηρεσία, Δασική Υπηρεσία- ένα αποτελεσματικό Δίκτυο Πυροπροστασίας ανά Δήμο ή ευρύτερη περιοχή , που θα βασίζεται στην ενεργό συμμετοχή και τη συνεισφορά όλων .
Με άλλα λόγια, θεωρούμε ότι και στο θέμα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών , οι πολίτες του τόπου μας πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και της δυνατότητας αξιοπρεπούς επιβίωσης στην ενδοχώρα και στις νότιες περιοχές του Νομού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου