Ένα Καράβι Για Τη Γάζα | ShipToGaza.gr

Τρίτη, Ιουλίου 04, 2006

Για το πόρισμα της επιτροπής των 8 ''σοφών΄΄...

Ένας μέρμηγκας κουφός με πήρε απ’ το χέρι,

είμαι λέει ο πιο σοφός σ’ ολόκληρο τ’ ασκέρι…

Μάνος Λοΐζος

Η περσινή αποτυχία του εθνικού συμβουλίου παιδείας (Ε.ΣΥ.Π.) μετά την αποχώρηση των περισσότερων συμμετεχόντων από τον προσχηματικό διάλογο οδήγησε την κυβέρνηση σε αναζήτηση νέων δούρειων ίππων για την εφαρμογή της πολιτικής της στην ανώτατη εκπαίδευση. Έτσι, με απώτερο σκοπό την αλλαγή του νόμου πλαισίου της λειτουργίας των Α.Ε.Ι., ο οποίος αποτελεί μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος, ανέθεσε σε 8 «σοφούς» καθηγητές να καταθέσουν προτάσεις. Επικαλούμενη έτσι την «αυθεντία» των συγκεκριμένων πανεπιστημιακών θέλει να προσδώσει χαρακτήρα συναίνεσης σε μια πολιτική που μοιραία οδηγεί σε δημιουργία νέων προβλημάτων και στην περαιτέρω υποβάθμιση των πανεπιστημίων.

Η κοινότητα των πανεπιστημιακών δεν απαρτίζεται όμως μόνο από τους 8 «σοφούς», αλλά από πολύ περισσότερους, οι οποίοι εκφράζονται από τους εκλεγμένους εκπροσώπους της ΠΟΣΔΕΠ (του συνδικαλιστικού οργάνου των καθηγητών). Βέβαια, επειδή οι απόψεις τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με αυτές της κυβέρνησης, δεν προτίθεται να τους ρωτήσει. Όσον αφορά για το άλλο κομμάτι της ακαδημαϊκής κοινότητας, τους φοιτητές, ούτε λόγος για να ζητηθεί η γνώμη τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η ηγεσία του υπουργείου παιδείας αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς και μάλιστα στο όνομα της αυτοδιοίκησης των πανεπιστημίων.

Η δομή των συνοπτικών προτάσεων (θα ακολουθήσουν λεπτομερέστερες) είναι άκρως παραπλανητική. Σχεδόν σε όλα τα άρθρα, η επιτροπή ξεκινά αναφερόμενη σε υπαρκτά προβλήματα των Α.Ε.Ι. Όμως, οι «λύσεις» που προτείνονται υψώνουν νέους ταξικούς φραγμούς για την περαίωση των σπουδών ενώ ταυτόχρονα πλήττουν την αυτοδιοίκηση και τη συνδιοίκηση των ιδρυμάτων, δηλαδή την ως τώρα κατοχυρωμένη δημοκρατική λειτουργία τους.

Το πρώτο ζήτημα που απασχολεί τους «σοφούς» είναι η έλλειψη υποδομών και η επιβάρυνση των πανεπιστημίων με αριθμό φοιτητών αναντίστοιχο των δυνατοτήτων τους. Αντί όμως για αύξηση της χρηματοδότησης εισηγούνται τον περιορισμό των ετών φοίτησης σε ν+2/ν+3 ανάλογα με το ίδρυμα καθώς και την κατάργηση των μετεγγραφών. Έτσι καθίσταται ακατόρθωτο όνειρο το πτυχίο για φοιτητές, των οποίων οι οικογένειες αδυνατούν να τους στηρίξουν και είναι αναγκασμένοι να απασχολούνται είτε μερικώς είτε ολικώς, ειδικά δε αν έχουν εισαχθεί σε πανεπιστήμιο μακριά από τον τόπο διαμονής τους. Ταυτόχρονα, αυξάνεται κατά πολύ η απαιτούμενη ένταση των προσπαθειών για την περαίωση των σπουδών. Οι «σοφοί» εθελοτυφλούν μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα της υποχρηματοδότησης, ξεχνώντας την ίδια στιγμή ότι οι “αιώνιοι” φοιτητές δεν επιβαρύνουν τα ιδρύματα, αλλά οι υφιστάμενες υποδομές δεν επαρκούν ούτε για την κάλυψη των φοιτητών που εισάγονται απ’ ευθείας στις σχολές.

Στην προσπάθειά τους να δείξουν κοινωνική ευαισθησία – κυρίως απέναντι σε όσους θίγει η προηγούμενη εισήγηση- προβαίνουν σε ακόμη πιο αντιδραστικές προτάσεις. Συγκεκριμένα, μιλούν για ενίσχυση των ασθενέστερων φοιτητών με ανταποδοτικές υποτροφίες. Οι φοιτητές για να πάρουν ανταποδοτική υποτροφία θα πρέπει να είναι μερικώς απασχολούμενοι στο πανεπιστήμιο -η πρόταση αναφέρει 40 ώρες μηνιαίως- προφανώς χωρίς να έχουν εργασιακά δικαιώματα, ενώ παράλληλα θα απαιτείται η επιτυχής εξέτασή τους σε σημαντικό αριθμό μαθημάτων ανά έτος. Επομένως αντί για οικονομική διασφάλιση

των φοιτητών προβλέπονται εξαιρετικά περιορισμένες “υποτροφίες”. Οι σοφοί δέχονται να κάνουν “υποχωρήσεις” σε εξαιρετικές περιπτώσεις: διακοπή το πολύ 2 ετών και μερική φοίτηση έως 2ν χρόνια για μητέρες ανηλίκων και εργαζομένους με πλήρη απασχόληση! Είναι όμως κατανοητό πως αυτές οι ιδιότητες δεν επιτρέπουν την παρακολούθηση μαθημάτων ούτε τη συμμετοχή σε εξετάσεις, οπότε η παραχώρηση είναι χωρίς αντίκρισμα. Πουθενά δεν γίνεται λόγος για διεύρυνση της δωρεάν στέγασης και σίτισης. Έτσι, όμως, ακόμα και όσοι από τις ασθενέστερες τάξεις κατάφεραν με θυσίες προσωπικές και των δικών τους να ξεπεράσουν τα μεγάλα –οικονομικά και άλλα- εμπόδια του εξεταστικού συστήματος, πλέον θα έχουν να αντιμετωπίσουν νέα και ίσως μεγαλύτερα που πιθανότατα θα τους αποκλείουν από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Η εισαγωγή «μάνατζερ» που θα κάνει «χρηστή και επαγγελματική διαχείριση των οικονομικών πόρων», έρχεται να διασφαλίσει τη λειτουργία των Α.Ε.Ι. με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και να μειώσει τις πιέσεις για αύξηση της χρηματοδότησης, όπως ομολογούσαν οι κύκλοι του υπουργείου πριν λίγους μήνες, όταν έγινε για πρώτη φορά η συγκεκριμένη πρόταση.

Εκτός αυτού, η επιτροπή ενδιαφέρεται για τη λειτουργία της συνδιοίκησης και τη διαπλοκή μεταξύ εκλεκτόρων φοιτητών και υποψηφίων καθηγητών. Η κατάσταση, σύμφωνα με τη γνώμη τους, αντιμετωπίζεται με ανάδειξη των εκλεκτόρων από τους φοιτητές και όχι από τις παρατάξεις ή με απ’ ευθείας εκλογή. Η πρώτη εκδοχή (ανάδειξη εκλεκτόρων) δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, αφού και πάλι κάθε παράταξη υπογείως θα υποστηρίζει τους δικούς της υποψήφιους. Ενώ, όμως, η δεύτερη εκδοχή της πρότασης (απ’ ευθείας εκλογή από τους φοιτητές) είναι συζητήσιμη, η συνέχεια είναι εξωφρενική. Για να εξασφαλιστεί υποτίθεται η μέγιστη συμμετοχή, η εκπροσώπηση των φοιτητών θα είναι ανάλογη της προσέλευσης στις κάλπες. Ο μόνος στόχος αυτής της θέσης μπορεί να είναι η ελάττωση της φοιτητικής εκπροσώπησης στα όργανα συνδιοίκησης.

Δεν αρκεί όμως μόνο η παρέμβαση στην συνδιοίκηση. Και η αυτοδιοίκηση φαίνεται να ενοχλεί τους παντογνώστες συμβούλους της κυβέρνησης, οι οποίοι επιθυμούν θεσμοθέτηση «ανεξάρτητου» εθνικού συμβουλίου πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με ολιγομελή σύνθεση (νομιμοποίηση του εαυτού τους δηλαδή) για να χαράσσει την εκπαιδευτική πολιτική. Καταλήγουν δε πως «με τον τρόπο αυτό θα συμβάλλει στην αυτοδιοίκηση και στην αυτονομία των πανεπιστημίων»!

Όσων αφορά στο ζήτημα του ασύλου, το οποίο έχει παραβιαστεί αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα, θεωρούν ότι πρέπει να «οριοθετηθεί». Εκτός αυτού, εισηγούνται αύξηση των μελών της επιτροπής ασύλου από 3 (πρύτανης, εκπρόσωπος καθηγητών, εκπρόσωπος φοιτητών) σε 5 με προσθήκη 2 αντιπρυτάνεων, καθώς και λήψη των αποφάσεων κατά πλειοψηφία κι όχι ομόφωνα, όπως ισχύει σήμερα. Εάν ισχύσει όμως αυτή η αλλαγή, τόσο η εκπροσώπηση των φοιτητών όσο και αυτή των καθηγητών αποδυναμώνεται και η πρυτανικές αρχές μπορούν ουσιαστικά να άρουν μόνες τους το άσυλο. Γίνεται επιπλέον σύσταση για ύπαρξη πανεπιστημιακών φυλάκων, που θα μπορούν να επιτελέσουν αποτελεσματικά το ρόλο τους.

Ένας άλλος προβληματισμός των 8 «φωστήρων» σχετίζεται με τα πανεπιστημιακά συγγράμματα, τα οποία είναι πρόχειρα και παρωχημένα, και το σύστημα διανομής τους, το οποίο καλλιεργεί την καθηγητική “αυθεντία” και δεν προωθείται ο διάλογος. Θα περίμενε κανείς να ζητήσουν αύξηση και βελτίωση των συγγραμμάτων. Τι προτείνουν; Κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων!!!

Την ίδια στιγμή η υπουργός παιδείας δεν σχολιάζει τις προτάσεις γιατί δεν έχουν ολοκληρωθεί, όπως ισχυρίζεται σε συνέντευξη τύπου στις 8/2. Εξάλλου έχει να ασχοληθεί με άλλα πράγματα αυτή τη στιγμή , όπως η συνταγματική αναθεώρηση και η άρση της απαγόρευσης για την ίδρυση πανεπιστημίων από ιδιώτες που θα σημάνει και την αναγνώριση των Κ.Ε.Σ. «…εδώ υπάρχουν αμερικανικές δομές που έχουν κάνει επενδύσεις και δεν αναγνωρίζονται. Όμως πρέπει αυτό να γίνει.»

Δεν αναγνωρίζουμε καμιά τέτοια επιτροπή. Το υπουργείο θέλει να μας παρακάμψει και να αποφασίσει για την υποβάθμιση του πανεπιστημίου, την κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του, τον αποκλεισμό των ασθενέστερων από αυτό και την εξασθένιση των δημοκρατικών δομών του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο νόμος αναμένεται τον Ιούνιο, εν μέσω εξεταστικής περιόδου και πριν τις διακοπές, σύμφωνα με την ίδια την υπουργό. Η κυβέρνηση περιμένει αντιδράσεις. Ας μην την απογοητεύσουμε! Η ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει με συντονισμένη δράση να υπερασπιστεί το πανεπιστήμιο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: